Hatay'lı genç Barış, son 2 günde Türkiye'nin en çok konuşulan isimlerinden biri oldu.
Kahramanmaraş merkezli depremlerde evini kaybeden ve Defne ilçesinde 50 yaşındaki annesi Semra Özbay ile yaşamını sürdüren 23 yaşındaki Barış Özbay, yaşadığı psikolojik durumlar gündemde.
Depremde hem evlerini hem yakınlarını kaybeden aile, üç yıldır zorlu bir süreçle mücadele ediyor.
SANAL DÜNYAYA BAĞIMLI OLDU
Depremin ardından yaşama hevesini kaybeden ve okuduğu üniversiteyi yarıda bırakarak sürekli bilgisayar ve cep telefonuyla oynamaya başlayan Barış Özbay, sanal dünyaya bağımlı hale geldi.
Yaşamak için gerekli ihtiyaçlarını gideren genç adam; ne duş alıyor ne de tırnaklarını kesmek gibi özel gereksinimlerini yerini getiriyor.
3 YILDIR EVDEN ÇIKMADAN TELEFONA BAKIYOR
Evin dışına 3 yıla yakın süredir tek adım dahi atmayan Barış'ın "Genelde uyanıyorum, tuvaletimi yapıyorum, yemeği yiyorum mecbur olduğum için yoksa onları yapmam.
Depremden 2 ay önce kendimi eve kapattım. Ondan önce de yavaş yavaş hayata karşı bıkkınlığım başlıyordu.
Üniversitede lojistik bölümü okuyordum. Hiçbir şey yapmak istemediğim için banyo da yapmak istemiyorum.
Elimde olsa tuvalete de gitmem ve yemek de yemem. Onları mecbur olduğum için yapıyorum.
Depremden önce banyo yapıyordum ama şimdi banyo yapmak istemiyorum. Hayalim yok. Hiçbir şey olmasını istemiyorum." açıklamaları insanları adeta şoka soktu.
"BAĞIMLILIK HAYATTAN KOPMAYA NEDEN OLUYOR"
Sosyal medya platformlarında yayılan görüntüler kelimenin tam manasıyla gündem olurken Esenler Medipol Üniversitesi Hastanesi Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Uzmanı Uzm. Dr. Onur Yılmaz genç Barış'ın sorunlarına ilişkin değerlendirmelerde bulundu.
Yılmaz, oyun bağımlılığının insanı tüm hayattan, temel sorumluluklarından ve öz bakımından koparacak seviyeye gelmesine neden olduğunu söyledi.
Oyun bağımlılığı, dijital ortamlarda veya video oyunları üzerinden, özellikle gençlerin fazlasıyla zaman ayırdığı, engelleyemediği bir şekilde tekrar tekrar oyunlar oynayarak sosyal hayattan kopmaya başladığı bir süreç.
Bunlar ileri seviyede olursa, bu örnekte olduğu gibi, artık kişinin tamamen hayattan, sosyal ilişkilerden kopmasına, öz bakımının azalmasına, hayata dair herhangi bir yatırım alanının olmamasına ve zaman zaman da gerçeklikten kopartıp, hayatın akışından, dışarıdaki gerçeklikten tamamen kopararak izole ve oyundan ibaret bir hayata dönmesine neden oluyor.
Oyun bağımlılığı sürecinde kişinin birçok algısı kaybolur. Dışarı ile teması, sosyal hayatı akışı, kendi ile ilgili diğer alanlar, dünya ile ilgili beklentileri…
OYUNDAN ALDIĞI HAZ TÜM SORUMLULUKLARINI AKSATMASINI SAĞLIYOR
Tek gerçeklik orada oynadığı oyun süreci, oyundan edindiği haz ve zaman algısı, kendi ile ilgili ve dünya ile ilgili haz aldığı diğer alanlar, zorunlulukları, sorumlulukları, ihtiyaçları hepsi ortadan kalkar ve tek gerçek haline gelen bu oyun bir yerden sonra kişisel ihtiyaçlarını aksatmasına neden olabilir.
Gerçeklik algısının kaybolması dediğim, neredeyse akıl hastalığı seviyesinde bir gerçeklikten kopmaya götürebilecek derecede ağır seviyelere yansıyabilir.
"TEDAVİ MÜMKÜN AMA YENİDEN HAZ ALACAĞI ALANLAR BULMASI GEREKİR"
Öncelikle detaylı bir değerlendirme, ruhsal değerlendirme, kişinin destek alması gereken noktaların tam belirlenmesi önemli.
Alacağı ruhsal yardım kısmında psikoterapiler, ilaç tedavileri mümkün olabilir ama özellikle gencin yeniden eskiden olduğu gibi haz aldığı yeni alanlar bulması, mümkün mertebe oyun alanlarına ulaşmasını sınırlandırılması, iyi bir aile desteği ve toplumsal destek ile birlikte bu kişiyi çok boyutlu ele alarak üzerine gidilmesi fayda sağlayabilir.
